Ik wil 'meer'! maar dat maakt me niet gelukkig

Mijn oude / ego gedachten poppen steeds weer op, maar daar word ik niet gelukkig van!

Vandaag heb ik al meerdere keren gedacht aan dat ik meer bezit(-tingen) wil hebben. Een stoere 4x4, een extra lamp, noem maar op. Chan, mijn vriend en Ayurvedische + tai-chi leraar, noemt dat 'de innerlijke hebberige aap'. Ken je die in jezelf? Het is hem nooit genoeg. Hij moet en zal steeds meer hebben. Ik was er bijna weer ingetrapt.

Die hebberigheid gebruiken ze in Azië om apen te vangen. In een doos met een gat in de deksel leggen ze een stuk fruit. Dat gat is groot genoeg voor de aap om z'n hand er in te steken. Maar als hij het fruit grijpt, kan z'n hand niet terug. De aap wil het fruit zo graag hebben dat, als de jagers komen, hij het niet los kan laten om zichzelf te redden. Hij zet zichzelf dus gevangen. Zo gaat het met die gedachten ook: als je gelooft dat ze waar zijn, dat je er iets mee moet, zetten ze je gevangen. Daarmee zet je jezelf vast.

Geluk of gemis

Gedachten aan 'meer' komen vaak niet voort uit een noodzakelijkheid, maar uit een gevoel van gemis. Met (nog meer) materiële zaken los je het gemis van liefde, affectie, waardering, etc niet op. Dat gemis heb je vroeger als kind ervaren, omdat je ouders nu eenmaal niet perfect en verlicht waren. In hun opvoeding hebben ze onbewust en onbedoeld fouten gemaakt. Net zoals jij dat, geheel op jouw manier, ook gaat doen. Ik heb dat zeker gedaan realiseer ik me. Want ik wist toen niet wat ik nu weet.

Het duurt soms even voordat ik het door heb, maar dan realiseer ik me dat ik kennelijk me niet meer focus op wie ik werkelijk ben, op mijn essentie en me herinner dat ik helemaal goed ben zoals ik ben. Dat gevoel van gemis is een gebrek aan verbinding met wat er wel is. Alle gevoelens en wat ik wil, zit al in mij. Ik hoef er alleen maar mijn aandacht op te richten.

Ben je in voor een experiment?

Denk dan eens aan een situatie of tijd waarin je helemaal gelukkig was, of iets wat daar in de buurt kwam. Stel je dat eens helemaal voor, dat je weer op die plek bent, in die situatie, met die mensen, etc. Hoe voelde je je toen? Als je dat gevoel kunt oproepen, kun je dat dus altijd oproepen. Het is van jou.

Dus waarom zou je je focussen op al die dingen die je niet hebt en je leven schijnbaar meer waard, beter, gelukkiger, maken? Het geeft misschien even voldoening om die nieuwe auto, snellere computer, grotere smartphone, mooiere vakantie, groter huis, etc te hebben maar uiteindelijk lost dat het gevoel van gemis niet op. Dat 'gat' of die 'wond' (zoals dat genoemd wordt) van het vroegere gemis aan liefde en waardering los je niet op met dingen buiten je zelf. Ook die nieuwe partner of -nog veel erger- je kind kan dat niet oplossen voor jou, omdat die niet precies weten wat je exact nodig hebt. Sterker nog, je weet het zelf niet eens. Dus de enige oplossing is om het in jezelf op te lossen, in plaats van het van buiten te halen.

Hoe doe je dat?

Het recept is net zo oud als Boeddha en diverse andere profeten. Wat voor mij werkt is dit:

• Neem al die gedachten aan gebrek of meer willen niet serieus. Herken dat je ze hebt, erken ze en lach ze weg;
• Laat je focus op de vorm waarin je iets wilt hebben (bijvoorbeeld de nieuwe auto) los. Richt je op het gevoel wat er achter zit. Bijvoorbeeld dat je je dan vrij voelt, je gelukkig voelt. Daar gaat het om;
• Richt je aandacht op de positieve gevoelens die in je zijn. Dat geluksgevoel bijvoorbeeld;
• Wees dankbaar voor wat je wel hebt en wat er aan overvloed is;
• Verbind je met mensen om je heen. Niet om liefde te krijgen, maar met respect voor wie ze zijn en om liefde te geven.

Ik wens je een heerlijke dag!

Terug naar BLOG

Ontwikkeld door: PiWeb